150 Haddon Ave, Haddon Township, NJ 08108, USA

Tag: celal emanet

İbret Alıp Ders Çıkarabilecek Miyiz ? – 2

İbret Alıp Ders Çıkarabilecek Miyiz ? – 2

“Habibim! Onlara, şeytanın peşine taktığı ve kendisine verdiğimiz ayetlerden sıyrılarak azgınlardan olan kişinin olayını anlat. Dileseydik, onu ayetlerimizle üstün kılardık; fakat o, dünyaya meyletti ve hevesine uydu. Durumu, üstüne varsan da, kendi haline bıraksan da, dilini sarkıtıp soluyan köpeğin durumu gibidir. İşte ayetlerimizi yalan sayan kimselerin hali böyledir. Sen onlara bu kıssayı anlat, belki üzerinde düşünürler.” (A’raf Suresi, 175-177)

Ayette ilmini ve dinini dünyalık menfaat ve makamlar için satan “dilini sarkıtıp soluyan köpek” denilen Bel’am İbn Baura, ya da Bel’am İbn Eber gibilerden bahsedilir.

Burada Bel’am aslında bir tip analizidir. Müslümanlara da ayetlerle tanıtılıyor, adeta robot resmi çıkarılıyor. Bu eşkalden hareketle günümüzde de bu sınıftan olanları teşhis etmek mümkündür. Zira böyle tiplerin sayısı maalesef her geçen gün artmaktadır. Bu ayete göre Bel’am veya onun gibilerin karakterleri

I- Ayetleri çok iyi bildiği halde ilmiyle amel etmeyen

II- Şeytana uyarak azan

III- Güç ve iktidar kimdeyse onların yanında yer alıp, onların her türlü pisliklerini örtmek için fetva vermeye hazır ve (dünya) hırsları sebebiyle gözleri kör olan

IV- Heva ve hevesine kapılmış

V- Köpek tıynetli her “din alimi”dir.

Menfaatleri veya korktukları için çevresindeki her türlü zulme, adaletsizliğe, yolsuzluk ve ahlaksızlıklara karşı Görmedim, duymadım, söylemedim formunda üç maymunu oynayanların Allah’ın ayetinden ders çıkartabilmeleri duasıyla…

İbret Alıp Ders Çıkarabilecek Miyiz ? – 3

İbret Alıp Ders Çıkarabilecek Miyiz ? – 3

Ebu Hureyre’den (ra) rivayet edildiğine göre Rasûlullah (sav) şöyle buyurdu: “İnsanlar üzerine öyle aldatıcı yıllar gelir ki o zamanda yalancı doğrulanır, doğru söyleyen yalanlanır, haine güvenilir, emin kimseye hain nazarıyla bakılır! O zamanda Rüveybida konuşur’ buyurdu.

Denildi ki:

−Rüveybida nedir?

Rasûlullah (sav):

−İnsanların önemli ve büyük işleri hakkında konuşan ‘aşağılık’ kimsedir buyurdu.

(İbni Mace 4036, Albânî Sahiha 1887)

Ahir zamanla alakalı pek çok hadislerde olduğu gibi “Rüveybida hadisi”nde de Rasûlullah (sav) bu aldatıcı yıllar ve yalancı kahramanlar konusunda ümmetini ikaz etmektedir. Zira öyle bir devirde yaşıyoruzki, şahid olduğumuz hadiseler karşısında maalesef şaşırmamak elde değil…

Rasûlullah (sav) vasfettiği şekliyle aslında hiçbir önemi olmayan, basit, bilgisi kıt, aciz, fâsık ve sefih olan kimselere Rüveybida Adam denir. Günümüzde de görüldüğü üzere Kuran ve Sünnet ölçülerinin kaybolduğu toplumlarda ayak takımı önder olurlar ve boylarını fersah fersah aşan pekçok mesele hakkında söz söylemeye kalkarlar.

Mesele daha iyi anlaşılması için bir misal verilecek olursa; Kendi hayatlarını bile idame ettirmekten aciz, çoluk çocuklarına, emrindeki memurlarına bile hükmedemeyen idareciler yüzünden toplumun her cenahının sosyal, ve ekonomik sıkıntılara, adaletsizliklere ve zulümlere maruz kalınmasıdır. Zira İslam’ın ölçülerine göre bu adamlar Rüveybida’dır.

Menfaatleri veya korktukları için çevresindeki her türlü zulme, adaletsizliğe, yolsuzluk ve ahlaksızlıklara karşı Görmedim, duymadım, söylemedim formunda üç maymunu oynayanlar inşaallah bu hadisten ders çıkartabilmeleri duasıyla…

İbret Alıp Ders Çıkarabilecek Miyiz ? – 4

İbret Alıp Ders Çıkarabilecek Miyiz ? – 4

“Allah’ın indirdiği kitabın bir bölümünü gizleyenler ve onu az bir şey karşılığında satanlar yok mu, onlar karınlarına ateşten başka bir şey doldurmuyorlar. Allah kıyamet gününde onlarla konuşmayacak, onları arındırmayacak! Onlar için elem verici bir azap vardır.

Onlar, doğru yol karşılığında sapkınlığı, mağfiret karşılığında azabı satın almış kimselerdir. Ateşe ne kadar da dayanıklılarmış!” (Bakara Suresi – 174-175)

İslam’ı ve Allah’ın ayetlerini kişisel ve maddî çıkarları doğrultusunda açıklayıp yorumlamak suretiyle gerçekleri insanlardan saklayan, haramları helâl, helâlleri haram göstermeye kalkışanlara ve bunun neticesinde dini kazanç aracı gibi gören, bir nevi din ticareti yapan her kişi ve topluluklara karşı Allah Teala cehennemde nasıl azab edileceğini sarih bir şekilde ortaya koymaktadır.

Birilerine midelerinden bağlı oldukları için menfaat kaynaklarının kuruyacağı kaygısıyla veya işgal ettikleri makamların ellerinden alınma korkusunu yaşayanlar Allah’ın dini adına bildiğini konuşma­yan, söy­lemeyen, içinde tutan, konuşması gereken yerde susan, sözümona din adamları Allah’ın hakimiyetini, tevhidi ve sünneti hakikatiyle anlatmaktan neden korkuyorsunuz?

Menfaatleri veya korktukları için çevresindeki her türlü zulme, adaletsizliğe, yolsuzluk ve ahlaksızlıklara karşı Görmedim, duymadım, söylemedim formunda üç maymunu oynayanlar inşaallah bu ayetten ders çıkartabilmeleri duasıyla…

İbret Alıp Ders Çıkarabilecek Miyiz ? – 5

İbret Alıp Ders Çıkarabilecek Miyiz ? – 5

İmam-ı Rabbani Hazretleri 33. mektubunda şöyle anlatır:

Ulemanın (Alimlerin) dünya sevgisi, ona karşı istekli olmaları güzel yüzlerinde siyah bir lekedir. Bu gibi âlimlerden her ne kadar halka fayda olsa da, onların bilgisi, kendileri için menfaat getirmez. Her ne kadar, İslâm dininin takviyesi, şeriatın teyidi bunlara bağlı ise de, bu duruma itibar yoktur. Şundan ki: Bazen Allah’ın dinine yardım fücur ve fütur ehlinden geldiği de olmuştur. Nitekim, bu manada Seyyidü’l-Enbiya Rasulûllah (sav) şöyle buyurdu: “Allah Teâlâ, gerçekten bu dini, fâcir bir kişinin eli ile de teyid eder.”

Bu gibilerin durumu, Pars taşına benzer; demir veya bakır cinsinden ona ne yaklaşırsa; onun haline girer. Ama kendisi, yine olduğu gibi taştır. Yahut onlar, çakmakla taş gibidir. Bundan âlem faydalanır; ama onlardaki bu ateşten ne taşa fayda vardır, ne de ağaca…

Hatta, şunu da söyleyebilirim:

— Bu ilim, kendileri hakkında dahi zararlıdır.

Zira, bu manadaki hüccet, onlar için, tamamdır. Nitekim, Rasulûllah (sav) Efendimiz, şöyle buyurdu: “Azab ciheti ile, insanların kıyamet günü en zorda olanı öyle bir âlimdir ki; Allah, kendisine ilminden fayda vermemiştir.”

Bu ilim, o kimseye nasıl zararlı olmasın ki?. Zira ilim, Yüce Allah katında eşyanın en azizidir. Mevcudların da en şereflisidir. İşte o âlim, böyle değerli bir şeyi; mal, şöhret, dost gibi, bu düşük dünyanın geçici şeylerini toplamaya alet etti. Halbuki, Allah katında dünya zelil ve hakirdir. Allah katında, yaratılmışların en sevimsizidir. Durum böyle olunca: Allah katında aziz olan bir şeyi zelil etmek; zelil olan bir şeyi de aziz etmeye çalışmak kabahatların son ucudur. Hattâ, gerçek manada, Yüce Hakla muarazadır.

Tedris ve fetva işleri, ancak şu şartlar altında faydalı olur: Allah rızası için halis, makam ve baş olma düşkünlüğü, mala ve yükselmeye karşı tamah şaibesinden temiz olursa.. Fetvanın ve tedrisin, anlatılan kötülüklerden temiz olmasının alâmeti şudur: Dünyaya karşı zahid gönüllü olmak ve onun geçici şeylerine gönül bağlamamak.

Şu âlimler ki anlatılan belâya müptelâ olmuş, dünya muhabbetine esir düşmüşlerdir; işte bunlar, kötü âlimler olup insanların da şerlileri ve din hırsızlarıdır. Bu halleri ile onlar, kendilerini halkın iktida ettiği ve tüm halkın en faziletlileri sanırlar. Şu âyet-i kerime, onların durumunu anlatır: “Onlar, kendilerini bir şey üzere sanırlar. Dikkat edin, onlar yalancılardır. Şeytan, bunları istilâ etmiştir; Allah’ı anmayı da unutturmuştur. Bunlar, Şeytan grubudur. Dikkatli olun, asıl kayba uğrayanlar, Şeytan grubunda olanlardır.”

(Kur’an-ı Kerim, 58/18-19)

Menfaatleri veya korktukları için çevresindeki her türlü zulme, adaletsizliğe, yolsuzluk ve ahlaksızlıklara karşı Görmedim, duymadım, söylemedim formunda üç maymunu oynayanların İmam-ı Rabbani Hazretlerinin Mektubat’ındaki 33. Mektubundan ders çıkartabilmeleri duasıyla…

İbret Alıp Ders Çıkarabilecek Miyiz ? – 6

İbret Alıp Ders Çıkarabilecek Miyiz ? – 6

Tasavvuf tarihinin en önemli şahsiyetlerinden Abdülkadir Geylani hazretleri 91 yıllık hayatının yetmiş üç yılı Bağdat’ta geçti. Bu dönemde Abbasi halifelerinden beş tanesinin hilafetine şahit oldu. Hak uğrunda verdiği mücadeleler dillere destandır. Özellikle Halife ve idarecilerin yaptıkları zulüm ve yanlışlıkları korkusuzca her fırsatta tenkid etmesi, şirk ve bid’atlerle şavaşması, toplumun cehaleti ve nifakla mücadele etmesi onun tebliğinde önemli bir yer tutmaktadır.

Abdulkadir Geylani (ks) İslamî hilafetin, ruhunu ve peygamberlik emanetini yitirdiği, saltanat haline getirildiği bir dönemde o makamın yapması gereken işleri diğer Rabbani alimleri gibi yüklendi. Davet ve sohbetleriyle insanlar, İslamî ahidlerini yenilediler. İslamı atadan kalma bir miras gibi adet yerini bulsun diye kabullenenler şuurlandılar. Talim ve terbiyeleriyle insanları nefsanî arzuların kölesi ve insanların kulu olmaktan çıkardı. Onun bu tebliğlerini birkaç misalle anlatmak meselenin daha iyi anlaşılmasına vesile olacaktır.

Abdulkadir Geylani Hazretleri talebelerine daima şu nasihatte bulunurdu: “Sultanların kapılarından uzak durun. Onlardan yana bir beklenti içerisinde olmayın. Eğer ilmin meyvesi ve bereketi sende varsa sultanların yanında dolaşmazsın.”

Yine bir konuşmasında şöyle demiştir: “Sultanlar insanların gözünde tanrılaştılar. Dünyanın zorbalarına, firavunlarına, krallarına ve zenginlere saygı gösterip Allah’ı unutursan puta tapanlar gibi olursun!”

Abdulkadir Geylani Hazretleri kralların her dediğini yapan, doğru veya yanlış diye araştırmayıp kralların her dediğini uygulayan valilerine de şu nasihatte bulunmuştur: “Hakka hizmet et! Faydası dokunmayan ama zararı olan bu kralların ve sultanların dediğini hakkın üstünde tutma!”

Abbasi Halifesi Muktefi Liemrillah, Ebu’l-Vefa’nın yerine İbn Muzhim el-Mezâlim diye meşhur olan Yahya b. Said’i kadı tayin edince Halife’nin de mescidde olduğu bir gün Abdulkadir Geylanî (ks) minbere çıkarak şunları söyledi: “Müslümanların başına zalimlerin en büyüğünü kadı olarak tayin eden sen, yarın merhametlilerin en merhametlisi önünde nasıl hesap vereceksin” Bunun üzerine halife titreyip ağlamaya başladı ve o an yeni tayin ettiği kadıyı vazifesinden aldı.

Sultanların peşinden ayrılmayan onlara yaltaklanmak suretiyle zulümlerine ortak olan resmi ulemaya şiddetle karşı koydu. Onlara şöyle diyordu:

“Siz neredesiniz, gerçek alimler nerede?

Ey ilim ve amel hainleri!

Ey Allah ve Rasûlü’nün düşmanları!

Ey Allah kullarının yol kesicileri!

Siz açıkca zulüm ve nifak içerisindesiniz. Bu nifak ne zamana kadar devam edecek?

Ey alim ve zahid geçinenler!

İdareciler ve sultanlardan dünya metaını zevk ve lezzetini alıncaya kadar mı onlara münafıklık yapacaksınız?

Siz ve asrımızın bir çok idarecileri, Allah’ın malında ve kullarına verdiği nimetlerde ihanet içerisindesiniz.

Allahım! Ya münafıkların şehvetini kır onları ıslah eyle veya yer yüzünü onlardan temizle, Amin.

İbret Alıp Ders Çıkarabilecek Miyiz ? – 7

İbret Alıp Ders Çıkarabilecek Miyiz ? – 7

Rasûlullah (sav) şöyle buyurdu: “Yeryüzündeki âlimlerin misali, gökyüzündeki yıldızlar gibidir. Kara ve denizin karanlığında onlarla yol bulunur. Yıldızlar kaybolduğunda hidayet bulanlar nerdeyse sapıtırlar.”

Rasûlullah (sav) Efendimizin hadisinde işaret edilen fazilete ulaşabilmek hiç de kolay olmadığını tarih bize göstermiştir. Böyle bir iltifata mazhar olanlar ancak; Allah Teala’nın dininin bekçiliğini yapan, İslam’ı cesurca heryerde savunan özellikle hak söz ve sabırla yöneticileri İslâm şeriatını uygulamaya çağıran âlimlere aittir. O alimler ki, Rasûlullah’ın (sav) ahlâkıyla ahlaklanmışlardır ve onlar hiç kimseden korkmadan zalimlere “zalimsiniz”, ifsat edenlere “müfsidsiniz”, günahkârlara “âsisiniz” derler. Kınayanın kınamasından da çekinmezler. Bütün insanlara ister yönetici olsun isterse halk olsun “İslâm’ın yoluna, selâmet yurduna, Aziz ve Hamîd olan Allah’ın yoluna koşunuz”, derler.

Maalesef günümüzde âlimler ve yöneticiler arasındaki ilişki tarihte aşina olduğumuz gibi değil. Yöneticilerin zulmünü, adaletsizliğini, kendi adamlarını kayırmalarını, fasitliğini muhasebe eden ve haksızlıkları onların yüzüne haykıran âlim bulmak neredeyse imkânsız hale geldi. Sultanların (yöneticilerin) etrafında toplanmış; onların yaptıklarına ses etmeyen, fetvalarıyla onların işledikleri zulümlerin önünü açan, rüşvete, faize, ahlaksızlıklara ses çıkarmayan âlim(!) ise haddinden fazla.

Bugün yöneticilerin icra ettikleri zulmü konuşmak yerine abdesti bozan şartları, Hz. Adem’in babası var mıydı, bu kadar tesbih çeker neler olacağını konuşmayı tercih eden âlimlerle dolu etrafımız.

Sohbetlerinde “Ey Amerika!” diye kâfire olan düşmanlığını beyan edip de kâfirlerle sıkı sıkıya dostluk içerisinde olan yöneticileri muhasebe etmeyen âlimlerle çevrili sağımız-solumuz. Müslümanların yaşadığı coğrafyalarda toplu katliam gerçekleştiren sömürgeci kâfirler ile dostluk kuran yöneticilerin ahvalini konuşmak yerine yeme-içme adabından bahseden hocaların sayısı maşaallah sürüsüne bereket her geçen gün artıyor.

Hz. Hüseyin, Abdullah b. Zübeyr, Said b. Cübeyr, Ebu Hanife, Ahmed b. Hanbel, İmam Buhari gibi bugün iftiharla isimlerini andığımız nice ulema; ilim, amel, takva, zühd, hakkı söylemekte cesaret, adalete sarılmak, şer’î hükümlere uymada kuvvetlilik, şeriatın kanunlarını korumak, yeryüzünde şeriat kanunlarını tatbik etmek için İslâm davasını sırtlanmak ve Allah’tan yüz çeviren ve Allah’ın da kendilerinden yüz çevirdiği zalim yöneticilere karşı durmak gibi tutumlarıyla öne çıkmışlar ve hatta canlarını bile bu uğurda vermişlerdir.

Menfaatleri veya korktukları için çevresindeki her türlü zulme, adaletsizliğe, yolsuzluk ve ahlaksızlıklara karşı Görmedim, duymadım, söylemedim formunda üç maymunu oynayan başta alim taifesi ve onların takipçileri gurur duyup anlattıkları selef ulemanın hayatlarından ders çıkartabilmeleri duasıyla…

İbret Alıp Ders Çıkarabilecek Miyiz ? – 8

İbret Alıp Ders Çıkarabilecek Miyiz ? – 8

Tevhidi ve Haccı Hz. İbrahim (as) Örnekliğinde Anlayabilmek

Milyonlarca müslümanın hac farizasını ifa ettiği bugünlerde İbrahim (as)’ı, onun tevhidi tebliğ usulünü, metodunu ve mantığını tanımaya dair ayetlerin gösterdikleri işaretleri, referansları iyi anlayıp iyi kavrayıp tahlil etmemiz ve ona göre bir davet üslubu yol ve yöntemi geliştirmemiz gerekiyor. İbrahim (as), davet ve tebliğinde, risaleti ve tevhidi dile getirişinde hiçbir zaman taviz vermedi.

“İbrahim ve onunla birlikte olanlarda sizin için güzel bir örnek vardır. Hani onlar kendi kavimlerine demişlerdi ki “Biz sizlerden ve Allah’ın dışında tapmakta olduklarınızdan uzağız. Sizi (yakınlarımız olarak) tanımıyoruz. Sizinle bizim aramızda, siz Allah’a bir olarak iman edinceye kadar ebedi bir düşmanlık ve bir öfke baş göstermiştir.” (Mümtehine 60/4)

Evet Kur’an bizlere Hz. İbrahim ve ona inanan mü’minlerin, Allah’a açıkça baş kaldırmış müşrik bir topluma karşı sergiledikleri net tavrı ve kıyamete kadar gelecek tüm müslümanlara uymaları gereken en güzel örnek olarak zikretmiştir. Ayetten anlaşılacağı üzere onlar şunu söylemişlerdi: “Biz sizin şirke dayalı sisteminizi tanımıyoruz ve sizlerin doğru bir yol üzere olduğunuza inanmıyoruz. Bu sebeple bizimle sizin aranızda dostluk olması mümkün değildir. Tek olan Allah’a iman edinceye kadar da bu kesin duruşumuz, net tavrımız devam edecektir.” Bu duruş aslında Allah karşısında kendisine tanrılık yakıştırılan tüm şeytânî güçleri reddetmek anlamına gelmektir. Nitekim başka bir ayette şöyle buyrulur: “Artık kim şeytânî güçleri inkâr edip Allah’a inanırsa, muhakkak kopması mümkün olmayan sağlam bir kulpa sarılmış olur. Allah, işitendir, bilendir.” (Bakara 2/256)

“Ahmakça kendini harcayanlar dışında, kim İbrahim’in inanç sisteminden yüz çevirebilir ki?” (Bakara 2/130)

Kur’an, Hz. İbrahim’in (as) yaşadığı şirk toplumuna karşı verdiği tevhid mücadelesini pekçok ayetle gözler önüne serdiği halde günümüzün ey suskun ve pasif Müslümanları!

Atamız Hz. İbrahim (as) gibi, puthaneye doğru baltalarınızı sallayıp da tevhidi haykıracağınız zaman gelmedi mi?

Tagutların, nefsinize hoş gelen, necis sistemlerini okşamaktan vazgeçeceğiniz zaman gelmedi mi?

Arafat’ta Mina’da, Müzdelife’de, Meşari’l-Haram’daki adeta haykırarak yaptığınız zikirleriniz ve dualarınız çağımızın putlarına/tagutlarına korku salmalı değil mi?

Zulüme dayalı tüm beşeri sistemlerin sarsılıp yıkılması için dualar nerede?

Ey İslâmi gündemi ortadan kaldırıp, demokratik gündemi merkeze oturtan siyasal İslamcılar!

Aslında dertleri Allah’ın dinini hakim kılmak olmadığı halde her türlü ahlaksızlığı, adîliği ve zulmü yaptıkları halde Kur’an’ı ve namazı kullananlar!

Kendilerine bunlar da kötünün iyisi diyerek saf müslümanları kandıranlar!

Demokrasi ve laikliğin kirli kâsesinden içip de makamların ve dünya lezzetlerinin sarhoşu olan ilahiyatçılar, din tüccarları, siyasetçiler ve kanaat önderleri!

Bulunduğunuz ve insanları da davet ettiğiniz bu kaygan ve muğlak demokrasi zemininde gezinmeyi bırakıp da ne zaman Hz. İbrahim ve Rasûlullah (sav) Efendimizin tevhid uğruna verdiği mücadele ve cihad ruhuna insanları çağıracaksınız?

Ve ey tevhid bilinci hırpalanmış, inançları çarpıtılmış, pasifleşmiş Müslüman! Kurtuluşu ve nuru demokrasi zindanlarında aramayı bırakmayacak mısın? Kalplerinizi, heva ve heveslerinizi ilahlaştıran şeytanın en büyük oyunlarından olan demokrasi putu ile doldurmayın.

Allah’a kurbanlarınızı sunacağınız şu mübarek günlerde Tevhidin manasına bir daha bakın. Yaratılış gayesini bir daha anlamaya çalışın.

Sözleriniz ve amelleriniz başka değil sadece tevhid merkezli olsun, Hz. İbrahim’in putları parçaladığı tevhid baltasına siz de kalbinizde yer açın ki, parçalanacak pek çok putun olduğunu göreceksiniz.

Ey Rabbimiz! Biliyoruz ki cahiliyenin karanlıklarından daha da kötü bir zamanda yaşamaktayız. İnancımızı şirkten uzak tut. Müslümanların tevhidini bozan ve inkitaya uğratan her türlü ideolojiye ve onların yerli işbirlikçilerine karşı bize direnme gücü ver. İsrailoğullarının kalplerine buzağı sevgisi giydirildiği gibi günümüzde kendine müslümanım diyen pek çoklarının kalplerine de demokrasi ve batıl sistemlerin sevgisi giydirilmiş vaziyette. İnsanları bu şekilde yoldan saptıran saptırıcı (siyasal İslamcı) yöneticilerden, siyasilerden ve belâm misali alimlerden bizleri koru!

Bizleri, Allah’ın şeriatıyla yaşamayı reddeden, çağımızın sapık ideolojilerinin esiri etme! Bu sapık ideolojilerle, hakkın ve batılın karıştırılmasına müsaade etme!

Menfaatleri veya korktukları için çevresindeki her türlü zulme, adaletsizliğe, yolsuzluk ve ahlaksızlıklara karşı Görmedim, duymadım, söylemedim formunda üç maymunu oynayan başta alim taifesi ve onların takipçileri gurur duyup anlattıkları Hz. İbrahim ve Rasûlullah (sav) Efendimiz başta olmak üzere Peygamberlerin hayatlarından ders çıkartabilmeleri duasıyla…

Haccımız ve Kurbanımız mübarek olsun.

İbret Alıp Ders Çıkarabilecek Miyiz ? – 9

İbret Alıp Ders Çıkarabilecek Miyiz ? – 9

Rasulullah (sav) Efendimiz kendisine yöneltilen bir soru üzerine, “En üstün cihad, zalim sultana karşı hakkı haykırmaktır” buyurmuştur. (Nesaî, Biat: 37)

Kazanabilmek uğruna her türlü hileye başvuran hedefe ulaşmak hususunda her yolu mübah gören ve demokrasi, laiklik, Parlemanto gibi İslam dışı yönetim formatını da Müslümanların dünyasında baş köşeye oturtan (Siyasal) İslamcılar takipçilerini nasıl bir küfrün, nifakın ve günahların içine daldıklarının farkındalar mıdır acaba?

Toplumun ahlak, edeb başta olmak üzere ekonomik ve sosyo-psikolojik olarak her bakımından dibe vurmasında en büyük sorumluluk sahibi olanlar -müslüman toplumlar için- ilim ve irfan sahibi olduklarını iddia edenlerin yoldan sapmalarıdır. İlk dönem zahid ve sufilerinden Fudayl b. Iyaz diyor ki: “Bir çok alim dinleriyle beraber yöneticilerin yanına girerler. Ancak verdikleri tavizlerden dolayı dinlerini yöneticilerin yanında bırakarak çıkarlar.” Günümüzde ise (saptırıcı) alimler yöneticilerin emrine girince yalnızca dinlerini bırakıp çıkmıyorlar. Aynı zamanda vicdanlarını, insaflarını, şereflerini ve onurlarını da bırakıp çıkıyorlar. Bu insanlar Allah’ın şu ayetine muhatap olmaktan korkmazlar mı; “Zalimlerin yanında olmayın; sonra ateş sizi de yakar. Allah’tan başka dostlarınız olmadığına göre bir yerden yardım da göremezsiniz!” (Hud,113)

Kur’an ayetlerini ve Rasulullah (sav) Efendimizin hadislerini işlerine geldiği gibi kullanmaya alışan protokol alimleri veya saray mollaları kör ve sağırları oynamaktan ne zaman vazgeçeceksiniz?

İsveç’te dışarıda Kuran yakılırken; İsveç’in Nato’ya üyeliğini onaylayanlara ses çıkartmamanız nedendir acaba?

“Yarın kıyametin kopacağını bilseniz bile, bugün elinizdeki fidanı dikin!” (Buharî, el-Edebül-Müfred s. 168) Peygamberimizin (sav) mübarek sözünü kürsüden anlatırken güzeldir.

Peki o halde Akbelen ormanı da başta olmak üzere Türkiye’nin dört biryanında rant uğruna ormanlar yok edilirken siz Hocalarımızın neden karşı gelişlerine veya protestolarına rastgelmiyoruz acaba?

Demokratik gündemi merkeze oturtan siyasal İslamcılar gibi siz de mi bu sistemin zehirlediği adamlardan mı oldunuz?

Aslında dertleri Allah’ın dinini hakim kılmak olmadığı halde her türlü ahlaksızlığı, adîliği ve zulmü yaptıkları halde Kur’an’ı ve namazı kullananlar! gibi siz de aynı formatta İslam’ı yorumlar oldunuz?

Kendilerine bunlar da kötünün iyisi diyerek saf müslümanları kandıran protokol alimleri ve saray mollaları! Allah’ın şu ayeti hiç mi aklınıza gelmiyor;

“Kıyamet gününde kendi günahlarını tam olarak taşımaları ve bilgisizce saptırmakta oldukları kimselerin günahlarından da bir kısmını yüklenmeleri için (öyle derler). Bak ki yüklenecekleri şey ne kötüdür! “ (Nahl Suresi, 25. ayet)

“Onlara, kendisine ayetlerimizi verdiğimiz kişinin haberini anlat. O, bundan sıyrılıp uzaklaşmış, şeytan onu peşine takmıştı. O da sonunda azgınlardan olmuştu.” “Dileseydik o âyetlerle onu elbette yüceltirdik. Fakat o, dünyaya saplanıp kaldı da kendi heva ve hevesine uydu. Onun durumu köpeğin durumu gibidir: Üzerine varsan da dilini sarkıtıp solur; kendi hâline bıraksan da dilini sarkıtıp solur. İşte bu, âyetlerimizi yalanlayan toplumun durumudur. Şimdi onlara bu olayları anlat ki düşünsünler.” (Â’raf suresi, 175-176 ayet ).

Ey tevhid şuuru hırpalanmış, inancı çarpıtılmış ve mücadele ruhu pasifleştirilmiş Müslüman! Sözleriniz ve amelleriniz sadece Allah merkezli olsun. Kurtuluş ancak tevhid merkezli Resulullah (sav) Efendimizin adımlarını takip etmekle olacaktır. Bunun dışındaki size öğretilen dini anlayış ve yaşantıların hepsi de yanlıştır ve sizi ahirette helaka sürükleyecektir. Vesselam.

İbret Alıp Ders Çıkarabilecek Miyiz ? – 10

İbret Alıp Ders Çıkarabilecek Miyiz ? – 10

Son haftalarda paylaştığım gündeme dair yazılara yorum yapan kardeşlerimizin bazısı özelden bir kısmı da yorumlarda şunu sormaktalar. Gerçi şu anda kalplerine demokrasi sevgisi sirayet eden veya etmeyen pek çok müslüman şeriat ehli mümin kimselerin demokrasi ve laiklik veya parlamentodan çıkacağına kendilerini inandırmış vaziyetteler. Şeriatın bu kanallardan gelmeyeceğini söyleyenleri ise bunlar da kötünün iyisidir, şayet bunlar olmazsa haliniz harab olacak fikrine inandırmışlar maalesef.

Tabi bir müslüman olarak benim böyle bir fikre katılmam mümkün değil. Zira Allah’ın şeriatı bir topluma hakim kılınacaksa öncelikle bu hedefe Allah’ın belirlediği ve Rasûlünün de uyguladığı metotla kavuşulacaktır. Yoksa Allah ve Rasûlüne isyan edilen, hakimiyet ve egemenliğin Allah’tan gayri varlıklarda görüldüğü demokratik meclisler aracılığıyla kıyamete kadar müslüman olduklarını söyleyen adamlar iktidarda devam etseler bile Allah’ın rızasına uygun bir adım dahi atılmayacaktır. Tabi ben bu şekilde yazınca Kur’an’ın ifadesiyle kalplerine buzağı sevgisi giydirilen Yahudiler gibi kalplerine demokrasi ve reis sevgisi giydirilen bazı kimseler hemen öfkelerinden kıpkırmızı olacaklardır. Şayet kalplerinizde birazcık Kur’an’a iman ve Rasûlüne itaat duygusu kaldıysa bakın Allah Teala bizi neye davet ediyor:

“İşte benim dosdoğru olan yolum budur, ona uyun. Değişik yollara uymayın, sonra bu yollar sizi O’nun yolundan ayırır. Olur ki sakınırsınız diye (Allah) size böyle emretti.” (En’am suresi 153)

(Rasûlüm) De ki: “İşte benim yolum budur! (Ben, sizi) bir basîret (açıkça görünen bir delîl) üzere Allah’a da’vet ediyorum; ben de, bana tâbi’ olanlar da! Ve Allah’ı tenzîh ederim. Çünki ben (sizin gibi) müşriklerden değilim!” (Yusuf suresi 108)

Demek ki Allah Teala’nın davetindeki yol Rasûlünün izlerine uymakla olacaktır. Aksi halde ayette zikredildiği üzere müşriklerden olmak an meselesidir. Neûzu billah…

Gelelim bazı kardeşlerimizin sorduğu bu şeriat veya müslümanların eliyle Allah’ın hakimiyeti yeryüzünde nasıl vukubulacak? Şu kainatı yaratan Allah (cc) biz müslümanlara Kur’an’da öyle vaatlerde bulunmaktadır ki bunu görmemek için kalbin kör olması gerekir. Aama günümüzde müslümanları Kur’an’ın mesajlarıyla ve Rasûlullah’ın (sav) yoluyla buluşturmamak için şeytan ve avanesi planlı bir şekilde çalışmaktalar. Benim bu noktada size tavsiyem öncelikle kalplere sirayet eden Allah’a güven ve itimatsızlık hastalığından kurtulmamızdır. Hani etramızdakiler sürekli bunlar giderse İslam ortadan kalkar, müslümanlar akıl almaz sıkıntılara girer şeklinde telkinlerde bulunuyorlar ya!

İşte buna katiyyen inanmayın. Zira Allah Rasûlü (sav) Efendimiz bile bu dünyaya veda etti de İslâm ümmetine bir şey oldu mu? Zira müslümanlar Hayy ve Kayyum olan Allah’a inanmaktalar. Yani bu dinin geleceği kimsenin bir yerlere getirilip orada kalmasına muhtaç değildir.

Neyse en iyisi ben, sözü daha fazla uzatmayayım. Ey benim müslüman kardeşim! Şimdi sana zikredeceğim ayeti kerime Allah’ın İslam ümmetine en büyük vaadididir ve bu sözün gerçekleşmesi için de yani yeryüzüne hakim olabilmek için meclise, parlemantoya, demokrasiye, lidere, padişaha, kumandana, ruhban sınıflarına falan da ihtiyaç yoktur. Bakın hiç yorumlamaksızın ayeti okuduğunuzda siz de hakikati göreceksiniz:

“Allah, içinizden iman edip dünya ve âhiret için yararlı işler yapan kimselere vaad etti ki, kendilerinden öncekilere verdiği gibi onlara da yeryüzünde hâkimiyet verecek, onlar için hoşnutluğuna vesile kıldığı dinlerinin yerleşip yayılmasını sağlayacak, şu andaki korkularını güvenliğe çevirecektir; çünkü onlar bana hiçbir şeyi ortak koşmaksızın kulluk etmektedirler. Bütün bunlardan sonra kim inkâra saparsa yoldan çıkmış kimseler işte bunlardır.” (Nur Suresi 55)

Demokratik yönetimler üzerinden şeriatın geleceği ütopyasıyla kandırılan müslüman kardeşim! Dünyada kandırılmanın bedelini ahirette fazlasıyla ödeyeceğini unutma. Bugün bu ayeti okudun ve öğrendin. Gel bir defa olsun Allah’ın vaadine güven ve az önce zikrettiğim ayetin bir öncesinde;

“De ki: “Allah’a itaat edin, Rasûle itaat edin.” Yine de, söz dinlemezseniz O’nun (Peygamberin) sorumluluğu ona, sizin sorumluluğunuz da size aittir. Ona itaat ederseniz doğru yolu bulursunuz; Rasûl’e düşen yalnızca apaçık bildirip anlatmaktır.” (Nur Suresi 54) buyrularak yeryüzüne nasıl hakim olunacağının ilk adımını göstermektedir.

Unutmayalım ki, sorgulanamayacak tek varlık Allah Teala’dır ve O’nun Peygamberidir.

Ve Allah Tealâ Kur’an’ı Hakîm’in pek çok yerinde reise değil Râsul’e itaatı emretmektedir. vesselam…

Kerbelayı Bir De Böyle Düşünseydik !

Kerbelayı Bir De Böyle Düşünseydik !

Evet, yine aylardan Muharrem’deyiz yani Rabbimizin Müslümanlara her zaman yardım edeceğinin hatırlanması gereken bir aydayız. Bu ay sadece Firavun’un değil, Nuh kavminin değil, Allah Teala ile mücadele eden tüm zalimlerin mutlaka kaybedeceğinin hatırlanması gereken bir aydayız. İşte Yezid, Hz. Hüseyin (ra) ve Ehli Beyt’e zulmetti ancak dünya ona da kalmadı. Kerbela’dan kısa zaman sonra zalim, fasık ve günahkâr bir insan olarak öldü, gitti. Tarih boyunca hiç hayırla anılmadı, mezarı dahi bilinmedi. Kerbela’da Ehli Beyt’e zulmeden Ubeydullah b. Ziyad, Ömer b. Sa’d, Şimir b. Zilcevşen ve Sinan b. Enes gibi masumları katledenler aynı akıbet ile karşılaştılar.

Kerbela’da Ubeydullah b. Ziyad’ın ordusundaki insanların çoğu, Hz. Hüseyin (ra) ve Ehli Beyt’in haklı olduğunu biliyorlardı. Son gece, hatta onlarla savaşan askerlerden bir kısmı savaş esnasında dahi namaz vakitlerinde Hz. Hüseyin’in arkasında namaz kılıyorlardı. Onlara çölün ortasında bir bardak su vermeyenler, onlara ok atanlar ve bu yaşananları seyredenler, dünyanın kendilerini aldattığı kimselerdi. Kimileri Yezid’in gücünden korkuyordu, kimileri ise makam ve mevki sahibi olmak istiyordu. Kerbela’da Yezid’in ordu komutanı, Hz. Hüseyin’in çocukluk arkadaşı ve cennet ile müjdelenmiş sahabe Sa’d bin ebi Vakkas’ın oğlu Ömer ibni Sad’dı. Kendisine Rey (İran bölgesinin) valiliği teklif edildiği için Kerbela’da zulmün karşısında değil, içinde yer aldı. Ancak valilik ve makamı ona fayda vermedi. Bu olaydan sonra dünya ona dar geldi ve yaşadığı 6 yıl kendisine zehir oldu. En nihayet aynı şekilde öldürüldü. Hz. Hüseyin’e yüzlerce davet mektupları gönderen daha sonrada Ubeydullah b. Ziyad’ın ordusunda yer alan Kufelilerin ihanetleri de dünyalık kaygılardan başka birşey değildi. Halbuki onlar da kalben Hz. Hüseyin ve Ehli Beyt’i sevdiklerini söylüyorlardı ama kılıçlarını Ehli Beyt’i öldürmek için kullanıyorlardı.

Ben burada Kerbela’da yaşananları detaylı anlatacak değilim ancak Hz. Hüseyin ve Ehli Beyt sevdalısı müslümanlar olarak burada şu noktayı gözardı etmememiz gerektiğini düşünüyorum. İslam tarihinin en kara isimlerinden olan Yezid, yönetime geldikten sonra nice zulümlere bulaşmaktan geri kalmadı. Şahsi hayatında da aleni pek çok günahlar yapmasına rağmen idaresi altındaki insanlara günahları ve haramları dayatmıyordu. Yani Yezid zamanında İslâm beldelerinde İslâm ile hükmediliyordu. Eğitim, hukuk, siyaset, iktisat, sosyal hayat Kur’an ve Sünnet’e göre belirleniyordu. Yezid, hiçbir zaman o günkü İslâm düşmanları ile birlikte hareket etmemişti. Aksine onun zamanında Ukbe bin Nafi komutasında İslâm orduları Kuzey Afrika’yı fethetmişlerdi.

Peki ya günümüzde hangi ülkede yani Müslümanların yaşadığı hangi beldede İslâm tatbik edilmektedir? Maalesef hiçbirisinde… İstinasız heryerde yönetimler İslâm düşmanı kâfirler, onların müttefikleri münafık ya da fasıklar güruhuna aittir. Ve bunu artık gizlemiyorlar. Kâfirlerin fikirlerini, nizamlarını demokrasi ve laiklik kılıfında İslâm olarak halka sunuyorlar ve haramları çoğu zaman zorla dayatıyorlar. İslâm’ın hakikatlerini en başta tevhidi bile anlatmak, bu uğurda mücadele ruhuna insanları davet etmek gibi pek çok şey yasak durumda… Peki bu adamların yönetiminde neler serbest bırakıldı ve topluma teşvik edildi birkaç örnek verelim ki (hiç ümidim yok ama) belki Hz. Hüseyin’i sevdiğini iddia eden ve Yezid’i lanetleyen Kufelilerin ahlaklarına benzeyen içi başka dışı başka müslümanlar! ders çıkartırlar; Elinde seccadeyle dolaşan ve camileri siyasi arenaya çeviren ve her Cuma namazı çıkışı halka hitap eden sözümona birilerinin vazgeçilmez reisi müslümanların aklıyla alay edercesine neler yaptı. İşte birkaç misal;

Papazları yanına alarak besmele ile kilise temeli atarak müslümanların itikaden ifsad etmesi Zinanın sertbest bırakılması yasası LBGT lilerin daha rahat örgütlenmesi için vakıflar açmalarına izin verilmesi Faizin bir Türkiye gerçeği haline getirilmesi ve her haneye girmesi Irak savaşında ABD’ye verilen destek Yanlış dış politikaları yüzünden Suriye ve Libya’nın yıkımında başrolde olmaları Domuzun satışının serbest bırakılması Rüşvet, hırsızlık, ihalelere yolsuzluk gibi ahlaksızlıkların toplumun her yanında kanıksanır hale getirilmesi, Liyakatsiz insanların ya da ayak takımından kimselerin baştacı edilmeleri, ‘İtibarda israf olmaz’ diye bir felsefe geliştirilerek tarihteki en müsrif adamlara bile rahmet okutacak şekilde şatafat içerisinde yaşamaları, Hepsinden de önemlisi insanları adalet ve insafla yönetmek yerine keyfi pekçok zulmün uygulandığı; ya bizdensiniz ya da düşmansınız diyerek yüzbinlerce insanın sorgulanmaksızın hapishanelere doldurulması,

Daha saymakla bitiremeyeceğimiz nice dümenler ve dolaplar Ve en acı olan da ne biliyor musunuz?

Tüm bu kötülükler, haramlar ve insanlık dışı muameleler yapılırken her defasında Allah’ın adının ve İslam’ın değerlerinin kullanılması…

Ve tüm bunlara İslamî hassasiyeti olduğunu söyleyen (ah Hüseyin! vah Hüseyin! diye Kerbela’nın acısını dile getiren) hocalar, kanaat önderleri, tarikatler, cemaatler, sivil toplum kuruluşlarının ses çıkarmamaları, köre yatmaları ya da deve kuşu misali kafalarını toprağa gömmelerinin Kerbela’daki Kufelilerden ne farkları var ki! Bence hiçbir farkları yok.

Ayrıca bugün dünyanın dört bir yanında İslam beldeleri sadece müslümanlar oldukları için Kerbela misali zulüm altındalar. 60 küsur güya adı müslüman olan devletlerin yönetimleri Kûfeleşmiş vaziyetteler sadece zulmü seyrediyorlar. Onlardan bir kısmı da kendileri de halklarına zulmetmekteler. Dünya sevgisi ve zalimin korkusunun aldattığı milyonlarca insan, hak tarafı bildiği halde sadece seyretmekteler ve zalimlere destekçi olmaktalar. Bugün ne kadar çok ihtiyacımız var Hz. Hüseyin Efendimiz gibi Allah yolunda her şeyi göze alarak yürüyebilenlere… Şehit ve şahit olmak isteyenlere… Zalimlere karşı dik durabilenlere… Şartları değil şer’i nasları ölçü alanlara, ne kadar çok ihtiyacımız var…

Son söz olarak; Hz. Hüseyin ve Ehli Beyt sevdasından dem vuran bugünün içi başka dışı başka Müslümanı! zalimlere karşı kıyamını ne zaman göstereceksin hiç kendine sordun mu? Unutma dün zalimler nasıl kaybetti ise bugünkü zalimler de aynı şekilde kaybedecekler. Ne kadar güçlü görünseler de seleflerinin başına gelen elim son, onların da başına gelecek. Zalimler her zaman kaybetmeye mahkûmdur. ‘Zalimlerin hiçbir dostu ve yardımcısı yoktur.’ (Kur’an-ı Kerim 42/8)

Not: Yazıda siyasi bir eleştiri yapılmamaktadır. Bir müslüman olarak nerede durduğumuzun bir özeleştirisi yapılmaktadır. Yani yazıda birilerinin sevdiği veya taparcasına bağlandığı bazı kimselere veya kurumlara taşlama yapılmamaktadır. Bu sadece bir müslüman olarak özeleştirimdir. Yazıyı okumak isteyen kendini düşünerek okusun. Kimseyi taşladığımız yok vesselam.

Bu makale Dr. Celal Emanet tarafından 27 Temmuz 2023 / 10 Muharrem 1445 yılında yazılmıştır.

×